Vierdejaars poëziestudent Meity Völke heeft met haar gedicht Onder Water de Turing Gedichtenwedstrijd gewonnen. Dat is bekendgemaakt in een speciale live-uitzending van het NOS-radioprogramma Met het Oog op Morgen. Völke uit Roermond schreef het gedicht naar eigen zeggen in een week. 'Een gedicht schrijft zichzelf'', zei ze bij de prijsuitreiking. 'Ik heb geprobeerd met iedere zin de voorgaande zin te ontregelen en de lezer voortdurend op een ander spoor te zetten.'
Onder Water werd gekozen uit ruim 7000 inzendingen van bijna 2500 dichters. Völke wint een geldprijs van 10.000 euro. Het was bovendien een jubileumeditie van de Turing Gedichtenwedstrijd, die dit jaar voor de tiende keer werd gehouden.
Al eerder vielen Schrijversvakschoolstudenten bij deze prestigieuze wedstrijd in de prijzen. In 2018 ging de tweede prijs naar oud-student Merel van Slobbe. In 2017 was het studente Dorien de Wit die eerste werd. Oud-studente Laurine Verweijen werd tweede. De derde prijs ging dat jaar naar Bernadette Stom; eveneens een oud-studente.
Onder water
Ik herinner me dat ik geboren ben met handen
van mijn vaderskant en wat daaruit is weggegleden.
'Hou dat vast,' zei de man die me twee keer twaalf
minuten had zien huilen als een baby en daar in
rechte lijnen een draai aan wilde geven.
Hij tekende een kubus op het bord. 'Pas als je
niet meer om je eigen hoek komt kijken is het
plaatje rond, heb ik de kantjes gladgestreken.'
Wie baart er nu een kreukvrij wezen, dacht ik maar
ik vroeg het niet. Kunnen blote handen naakten kleden?
Verder nooit begrepen dat slakken dakloos kunnen
zijn, dat een pasgeboren zeeschildpad alleen naar
het water kruipt. Misschien snap ik alleen de egel die
bij nood zijn kroost aanvreet maar ook niet helemaal.
Wie snoert de dierenriemen zo strak aan?
Soms voert men jonge muizen aan een zwangere
kat om haar kittens in een emmer te verzuipen.
'Daarom dus,' zei de man, 'geef ik jou een goede kans'
en veegde met een natte vinger een hoekje van de kubus af.
Ik dacht: een pasgeborene kan ademen onder water.